Een jonge vrouw bevindt zich in de patio van een huis. De camera observeert haar in profiel terwijl ze nieuwsgierig naar iets kijkt. Haar blik is naar beneden gericht. Op de achtergrond vermengt krekelgetsjirp zich met bedeesde pianoklanken uit een aangrenzende kamer. Het volgende shot tovert een kikker op een glanzend groen blad tevoorschijn. Het had een stilleven kunnen zijn, maar de bladeren van de plant wiegen in de wind. Hoe voelt het om met je blote voet een kikker aan te raken? Links in beeld verschijnen de tenen van de vrouw. Als een slang glijdt vervolgens ook de rest van haar voet in de richting van het dier. De tenen raken eerst het blad, dan de kikker, die in een reflex wegspringt. Tenslotte plooit de voet het blad naar beneden, zodat zijn eigenares nog even een beter zicht krijgt op het amfibie.
De sensitiviteit, woordenloosheid en hypnotiserende tactiliteit van dit tafereel kenmerken Trần Anh Hùngs The Scent of Green Papaya↓Oorspronkelijke titel: Mùi du du xanh(1993). De jonge vrouw heet Mùi. Sinds haar kindertijd koestert ze een niet aflatende aandacht voor alledaagse bijzonderheden. Niets ontsnapt aan haar verwonderde blik: ijverige mieren, krekels in een pot en het melkachtige sap dat uit de papajaboom sijpelt. Diverse zintuiglijke gewaarwordingen vloeien daarbij voortdurend in elkaar over. Kleuren en klanken beantwoorden elkaar. De beelden van de natuurlijke omgeving of van het klaarmaken van voedsel evoceren schijnbaar moeiteloos ook geuren en smaak. Trầns beeldtaal is onlosmakelijk verweven met de soundtrack. Natuurlijke omgevingsgeluiden, Debussy’s Suite Bergamasque en atonale geluiden vormen een fijnmazig klankweefsel, dat delicate gevoelspatronen en zintuiglijke impressies mogelijk maakt. De klankband bepaalt ook in hoge mate de ruimtelijke ervaring van de film. Het alomtegenwoordige krekelgetsjirp laat de grens tussen binnen en buiten vervagen, een gegeven dat nog versterkt wordt door de transparante architectuur waarbinnen de personages zich bewegen.
Hoe geluidloos krijsen mieren die in druipend kaarsvet worden gefolterd?
The Scent of Green Papaya lijkt op het binnentreden van een broeikas: een ervaring van drukkende vochtigheid, een orgie van groen die doet duizelen en prikkelende geuren die bedwelmen. Hoe geluidloos krijsen mieren die in druipend kaarsvet worden gefolterd? Hoe tastbaar valt de moessonregen op een afgewezen vrouw? Hoe klinkt het schoonmaken en snijden van een papajavrucht? Kijken naar deze hooggevoelige film is het aan den lijve ondervinden. Trần zet de rede anderhalf uur buitenspel ten voordele van een zinnenroes.
Rosenbaum, Jonathan (1994, March 10). Vietnam Under Glass. Chicago Reader.
- ↓Oorspronkelijke titel: Mùi du du xanh
