De drie Koda-zussen dragen zorg voor elkaar en voor het voorouderlijke huis. Ze hebben een benijdenswaardig evenwicht gevonden tussen individuele vrijheid en familiale verbondenheid. Hun clangevoel buffert de buitenwereld. Het ouderlijk gezag is al lang uit het zicht verdwenen: zowel de vader als de moeder verlieten hun gezin eertijds voor nieuwe partners, zodat Sachi moest instaan voor de opvoeding van haar twee jongere zussen. Het lijkt alsof de jonge vrouwen hun vroeg afgebroken gezinsleven samen alsnog opeisen. Dit proces komt in een stroomversnelling als ze ontdekken dat ze een halfzus hebben, een dochter uit hun vaders tweede huwelijk. Met de beslissing om het meisje in hun geborgen cocon op te nemen, neemt de nestwarmte nog toe, al wekt de komst van Suzu ook sluimerende demonen.
De oude pruimenboom in de tuin staat in Hirokazu Kore-eda’s Our Little Sister↓Oorspronkelijke titel: Umimachi Diary.(2015) symbool voor het gedeelde familieverleden. Sachi houdt vast aan het ritueel om elk jaar de vruchten te oogsten en er pruimenwijn van te maken. De onverwachte ontdekking van een oude ‘jaargang’ in de voorraad maakt het verleden plots tastbaar en laat de overleden grootmoeder even herrijzen. De smaak van lekker eten en drinken fungeert als een belangrijk bindmiddel tussen de zussen. Een kerrieschotel doet denken aan de moeder, verse witvis brengt de vader in herinnering. Maar smaak betekent meer dan de loutere zintuiglijkheid van voedsel. De pruimenwijn appreciëren, betekent vooral ook het fijnproeven van de familiale samenhorigheid over de generaties heen. Het verlangen om zomerkimono’s met de geur van oma te dragen tijdens een geïmproviseerd minivuurwerk in de tuin bewijst eveneens dat deze moderne vrouwen niet opgesloten zitten in hun individualiteit. Ze zijn zowel met elkaar als met de traditie verbonden. De zussen vertonen bovendien smaak in hun interactie met de wereld. Ze bezitten de kritische zin om te herkennen wat waardevol is. Zo heeft Sachi smaak als ze de zorg voor het huis en haar zussen opneemt en als ze vanuit diezelfde zorgmoraal haar getrouwde minnaar afwijst.
Het in zusterliefde gedrenkte samenspel van de vier protagonisten klinkt zeldzaam sonoor
De idylle van de privétuin en van het kuststadje Kamakura openbaart zich in seizoensgebonden beelden. We zien vuurwerk weerspiegeld in de zee als aankondiging van een nieuwe zomer, stralend herfstgebladerte en een extatische fietsrit door een corridor van kersenbloesems. Tijdens dat fietstochtje raakt de camera helemaal van streek als hij het bloedmooie, door de zon beschenen gezicht van Suzu in een extreme close-up koestert. Nochtans laaien de emoties zelden hoog op in Our Little Sister. Het werk heeft grote gebaren noch scherpe dissonanten nodig, ook al zijn de mentale kwetsuren van een gestolen jeugd onmiskenbaar aanwezig bij Sachi en worstelt Suzu met een schuldgevoel over haar moeder als echtbreekster. Met een minimum aan dramatisch conflict bereikt Koreeda een maximum aan gevoelsintensiteit. Getoonzet in stille vreugden, weemoed en sereniteit werkt de film in een gelijkmatig tempo in op het gemoed. Het in zusterliefde gedrenkte samenspel van de vier protagonisten klinkt zeldzaam sonoor. Met Our Little Sister voegt Koreeda het filmische equivalent van een hartverheffend strijkkwartet toe aan de Japanse filmcanon.
Eerder verschenen als ‘Bloedverwant’ in magazine De Geus.
Video-essay door :: kogonada
Romney, Jonathan (2016, July 8). Our Little Sister. Film Comment.
Ehrlich, L. (2020). Films of Kore-eda Hirokazu: An Elemental Cinema. Springer Nature.
Singer, L. (2017). Where to begin with Hirokazu Koreeda. British Film Institute.
- ↓Oorspronkelijke titel: Umimachi Diary.
